Un ano despois te mando rosas

Reviso fotos vellas onde estás ti,
con ese pelo longo tan fermoso, que tanto me gustaba acariciar,
con ese beizos que sabían a rosas frescas de mañá,
con ese corpo que tanto percorrín,
noite tras noite, case sen folgos,
mentres te adentrabas en min con dulzura, paixón, ¿amor?...

Acórdaste de cando te cantaba o oído?
De cando te susurraba palabras fermosas e ti sorrías tímido.
De cando me collías coa túa man e xogabas cos meus dedos?
De cando...?

Namorados nunha cidade descoñecida: Oviedo.
Para facer todo o que nos apatecera,
para sentir,
para vivir cousas distintas,
para reavivar un amor que comezaba a morrer.

Hoxe, xa son quen de recordarte así.
Para ti, Nanete