E de novo ti

Había moito tempo que non se achegaba a min.

A muller vestida de xeo
que soprende como un raio transparente,
que non esperas,
que corta con tal precisión,
que rasga por completo as miñas vestiduras,
sen apenas notar a súa presenza.

No amplo silencio do meu salón, non se escoita nada.
Hai xente na casa,
están mortos?
estou morto eu?
Voltarei a escoitar as risas da miña infancia?

E de novo ti, outra vez aquí.
Malparida fuches,
malparida segues.

Deíxame quedarme un anaco máis,
no regazo da miña nai.